ΣΧΟΛΗ ΓΟΝΕΩΝ 5η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ / Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2019

 ΛΑΚΩΝΙΚΗ – ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΡΙΑ ΦΡΑΓΚΗ

ΣΧΟΛΗ ΓΟΝΕΩΝ – 5η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ

ΤΕΤΑΡΤΗ, 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2019

ΔΙΕΡΓΑΣΙΑ ΟΜΑΔΑΣ

Σ΄ αυτήν τη συνάντηση κάναμε κάτι ξεχωριστό, κάτι μοναδικό : GROUP THERAPY!

Αντί να διαλέξω εγώ – όπως πάντα – το θέμα της συζήτησης, φέρανε κάποια μέλη προσωπικά τους θέματα που τους δυσκολεύουν, τους ταλανίζουν και τους πονάνε. Επειδή δεσμεύομαι από το απόρρητο της συζήτησης, θα αναφέρω σε πιο γενικό επίπεδο τι «είπε» και τι συζήτησε η «ομάδα ως όλον».

Άκουσα, λοιπόν, την ομάδα να «λέει» για τον ΑΔΙΑΚΟΠΟ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΓΟΝΕΑ και την ταραχή που νιώθει στο ξαφνικό «αρνητικό» γεγονός, που του προκαλεί φόβο και αναστάτωση. Η πρώτη του αντίδραση είναι ή να παραλύσει ή να ρίξει το φταίξιμο και την ευθύνη μόνο στον Άλλο, στον ΕΚΤΕΛΕΣΤΗ, και να του θυμώσει, και να θέλει ακόμα να του ανταποδώσει το κακό που του έκανε. Αυτό έχει σαν συνέπεια να γίνει «έκρηξη» κι η κατάσταση να χειροτερέψει. Στη συνέχεια όμως, το δάχτυλο που σημαδεύει τον άλλο, γυρίζει προς τον εαυτό, κάνοντας αναστοχασμό κι αυτοκριτική στο συμβάν. Διαπιστώνει τότε ότι όχι μόνο το αδιέξοδο το συγκατασκευάζουν και οι δύο πλευρές, αλλά και ότι ο άλλος «σου δίνει μάθημα», μιας και σου καθρεφτίζει δικά σου άλυτα θέματα. Έτσι το συναίσθημα μετατρέπεται σε ντροπή απ΄τη μια, αλλά και χαρά απ΄την άλλη, διότι έτσι αξιοποιείς την κρίση, ΠΡΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ. Η ομάδα έκλεισε λέγοντας ότι Παλιό «βαδίζει προς το τέλος της ζωής του» κι ότι Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΣΚΛΗΡΟ ΒΙΩΜΑ μεν, αλλά και ζωογόνο, διότι το Παλιό ( ο παλιός τρόπος αλληλεπίδρασης κι επικοινωνίας ) πρέπει να πεθάνει για να έρθει το Νέο ( ο νέος, αναβαθμισμένος τρόπος Σχετίζεσθαι). Ακόμα και σε τέτοιες στιγμές ο «θάνατος» υπηρετεί Ζωή, υπηρετεί το Μεγάλωμά μας.

Άρα, σε μια πιο follow up ερμηνεία, θα μπορούσαμε κάλλιστα να ισχυριστούμε ότι ο γονέας έχει να θρηνήσει την προηγούμενη φάση ζωής ( π.χ. που το παιδί του είναι παιδί ), να την αποχαιρετήσει, να κάνει χώρο, για να μπορέσει να έρθει η Νέα φάση ζωής ( π.χ. που το παιδί γίνεται έφηβος ) και να επαναπροσδιορίσει τη στάση του και τη συμπεριφορά του απέναντί του. Το Μεγάλωμα έχει και ρίσκο και αποχωρισμό . Ο γονέας έχει να το αντέξει, για καλό του παιδιού του, για καλό όλου του οικογενειακού συστήματος. Τα μέλη, παρά τη βαριά συζήτηση, έφυγαν με ελπίδα και ανακούφιση.

Νίκος Μαρκάκης